Tags

, , , ,

1512185_1444219289142095_1957019597_o

Ο φόβος, φίδι δηλητηριώδες,

ύπουλα τρυπώνει.

Τυλίγεται , σα μέγγενη σφίγγει.

 Ασφυκτιά η καρδιά.

 Το δηλητήριο, εγχέεται,

οι αισθήσεις νεκρώνουν,

η  κρίση  θολώνει.

Βέβαιος θάνατος.

ΜΗΝ  επιτρέπεις στο Φόβο να τορπιλίζει τα όνειρά σου, να μηδενίζει τη Ζωή σου!

Τι είναι ο φόβος; 

Είναι η απόδραση από τη σιγουριά, είναι η απειλή της απώλειας.

Είναι η μέγγενη που σφίγγει τα σωθικά μου, ο κρύος ιδρώτας που με λούζει, η τρεμούλα και το πάγωμα που με ακινητοποιούν. Ο φόβος είναι όλα  αυτά τα συναισθήματα που διαταράσσουν την ψυχική μου ισορροπία  και  με ταλανίζουν αλλοιώνοντας τις αντιδράσεις και αντοχές μου. Ο φόβος, όπως και να το κάνουμε, είναι ένα πρόβλημα που με αναγκάζει να λειτουργώ αρνητικά και σπασμωδικά – πανικόβλητα. Είναι το τέρας που θρέφεται με τη δική μου ενέργεια. Όσο περισσότερο φοβάμαι τόσο περισσότερο θεριεύει και κυριαρχεί πάνω μου , νεκρώνοντας τη ζωή μου. Είναι ο χειρότερος και πιο ύπουλος αντίπαλος του ανθρώπου. Είναι η ρίζα του κακού. Εγχέει δηλητήριο.

Ο Γκάντι είχε πει, για το φόβο:  ” Νομίζουμε ότι ο εχθρός μας  είναι το μίσος… Όχι , ο φόβος  είναι.”

Είναι θάνατος αργός. Πεθαίνω  χίλιες φορές τη στιγμή. Κατοικεί μέσα στην καρδιά μου και με απομακρύνει από τα όνειρα και τους στόχους μου…από τη ζωή. Είναι βαθιά καλωδιωμένος. Απλώνει και υφαίνει τον ιστό του όπως η αράχνη.

Αν το καλοσκεφτούμε … φόβος δεν υπάρχει.  Εγώ τρέφω την αράχνη με τις σκέψεις και με τις φοβίες μου. Εγώ κατασκευάζω σενάρια. Εγώ γεννώ το φόβο ή μάλλον το φάντασμα του φόβου, δίνοντας εντολή στον εγκέφαλο να σημάνει συναγερμό.

Πώς μπορώ να απενεργοποιήσω το φόβο, τη Μόρα που με παραλύει ρουφώντας όλη την ενέργεια μου;

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνω είναι να τον αποδεχτώ. Να παραδεχτώ ότι φοβάμαι.

Αποδοχή λοιπόν.

Το δεύτερο βήμα είναι να αναγνωρίσω το λόγο που φοβάμαι. Να βρω τη ρίζα/προέλευση του φόβου μου.

Να ανατρέξω στη ζωή μου και να βρω τι είναι αυτό και γιατί κεντρίζει την καρδιά μου.

Το τρίτο βήμα είναι να υψώσω ανάστημα . Να αντιμετωπίσω το φόβο μου. Να τον κοιτάξω στα ίσα και να του πω : “Φόβε εδώ είμαι! Δε σε φοβάμαι. Θα σε αντιμετωπίσω και θα σε νικήσω.”

Ο φόβος και οι ενοχές   είναι τα διπολικά όπλα  χειραγώγησης  που χρησιμοποιούνται εναντίον μας , καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας από την οικογένεια, από το σχολείο, από τον χώρο εργασίας, από την εκκλησία, από τις αρχές, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και πάει λέγοντας.

Ο ίδιος ο εγκέφαλος γεννά φόβο για να μας εμποδίσει να φέρουμε την αλλαγή και να ρισκάρουμε το άγνωστο. Μας επαναφέρει στην τάξη κρατώντας μας δέσμιους στο κλουβί του matrix.

Ο φόβος της μοναξιάς, ο φόβος της αποτυχίας, ο φόβος του θανάτου, εφιάλτες, ο φόβος για τα ζώα και τα έντομα , υψοφοβία ,  υδροφοβία, αγοραφοβία  κ.ο.κ.  φόβοι που αποκομίσαμε από τραυματικές εμπειρίες στην τωρινή ζωή ή στις περασμένες ζωές … ποιός ξέρει..

Εκατοντάδες μορφές φόβου, σωρευμένες  η μια πάνω στην άλλη, φτιάχνουν ένα βουνό που μας πλακώνει και περιορίζει τη επιλογή της ελεύθερης βούλησης και την απόλαυση της ζωής . Όλα όσα θέλω βρίσκονται πίσω από αυτό το βουνό.

Η  ανιδιοτελής Αγάπη είναι η βασική κινητήρια δύναμη στο Σύμπαν.  Όταν φοβάμαι  απομακρύνομαι από τη ζωή, από τα όνειρά μου, από τη δημιουργία.  Εγώ ως  σύγχρονος Ηρακλής, πρέπει να διαλέξω το  μονοπάτι που θα ακολουθήσω ..   Αγάπη λοιπόν, ή φόβος;  Η επιλογή είναι δική μου.

Στο χέρι μου είναι να νικήσω το φόβο, βουτώντας μέσα σε αυτόν.

Να τον αντιμετωπίσω, ψάχνοντας αυτό που με τρομάζει.

Να σκάψω βαθιά μέσα μου,  αναζητώντας τους θησαυρούς που κρύβονται κάτω από αυτόν.

Να αγνοήσω τις ερινύες που με γεμίζουν ενοχές και πόνο.

Να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω ψηλά!

Αν δε επιχειρήσω… αν δεν τσαλακωθώ… πώς θα μάθω τι υπάρχει θαμμένο μέσα μου;

Αποδέχομαι, Κατανοώ και Αγαπώ το φόβο μου.

Ο φόβος είναι η πυξίδα  που θα μου δείξει το δρόμο  προς το Φάρο της Ψυχής μου.

Για να βρω το Φως και να νοιώσω την πλήρωση και τη γαλήνη , για να καταλάβω τι κάνω εδώ στη γη, πρέπει να παλέψω με το σκοτάδι μου και το σκοτάδι αυτό αντανακλάται μέσα από την αγωνία για  το άγνωστο. Μετατρέπεται σε τύψεις και ενοχές, άγχος και θυμό για κάτι που είναι ανύπαρκτο ή  κάτι που έγινε και είναι ήδη  παρελθόν ή κάτι που εικάζεται ότι θα γίνει στο μέλλον – οπότε ο εγκέφαλος εκπέμπει σήματα κινδύνου.

ΤΟΛΜΩ ! Οπλίζομαι με θάρρος, υπομονή, επιμονή και Πίστη, και  σίγουρα δε θα χάσω.

Φόβε, εδώ είμαι!  Δε σε φοβάμαι!

© Άννα Μαρία Ζαγοριανού


Fear, insidiously slithers
like a poisonous snake.
It coils up,
clamps like a vice,
suffocating the heart.
The poison, infused,
deadens the senses;
certain death.

Do not allow fear to torpedo your dreams – to annihilate your life. 

What is fear? It is  the leap  from  certainty, it is the threat of loss.   It clamps like vice  suffocating the heart.  

Fear is all these sentiments that disorder my mental balance  – agonize me 

degrading my  reaction and  dissolving my resistance. Fear,  is a problem that  forces  me to function negatively and spasmodically – horror stricken.  It is the monster that feeds on my own energy. 

The more I fear, the more it takes control over me  depriving me of the right to life. Fear is my worst and sneakiest  opponent. It is the root of evil infusing poison. 

Gandhi  had once said:  “We believe that hatred is our enemy  … No,  fear is.” 

It is slow death . I  die a thousand times per moment.  It resides  in my heart isolating me from my dreams and  goals… from  my  life. It is hard-wired in my brain. It stretches out and weaves its  cobweb  like the spider.

Do think about it. Fear does not  exist.  The spider is nourished by my thoughts and phobias. I am the script writer of my own play.  My actions beget fear allowing the brain to sound the alarm.

How could I turn off  fear…this Mora creature , which paralyzes me absorbing my energy? 

( In Greece   it was  believed that sleep paralysis occurs when a ghost-like creature or Demon named Mora, Vrahnas or Varypnas , tries to steal the victim’s speech or sits on the victim’s chest causing asphyxiation ).

The first thing  I must do is :  consent  to fear. I must admit to being  afraid.  Admission is the first step.

The second step is :  identify why I fear.  Retrace my life and memory in order  to  discover the origin of my fear.

The third step is : stand up for myself. Confront my fear . Look fear in the eye and say:

“Here I am!  You do not scare me!  I will deal with you and I will beat you!”

Fear and remorse are the bipolar weapons  used , during our life ,  by the family, by the school, by the church, by the government,  by the social media etc., to manipulate us.

The brain uses this pang of fear to prevent us from welcoming  the change  and risk into our life .

We are restored to order , keeping us captives in the matrix cage.

Fear of solitude, fear of defeat, fear of failure,  fear of death, acrophobia, hydrophobia, agoraphobia, fear of animals and insects, fear of the dark, and so on…are  fears  obtained from traumas during this current life or during past lives… who knows…?

Hundreds  of phobias ,  heaped one on top of the other, form a mountain of worries  hovering over your head ready to crush,  limit the choice of free will and joy of life.

All I wish to have, lies hidden, on the other side of the mountain.

Unconditional love is the basic  driving force of  the Universe. When I am scared, I am removed from my dreams , from creation, from life.

I, like a modern day Hercules, must choose which path to take. Is it Love or Fear?

The option is mine!

To defeat fear I must dive into it and gain an understanding of what scares me.

To seek the treasures, hidden beneath fear, I must go deep into my heart.

To do so, I must ignore the Furies , shedding my guilt and pain.

I accept, understand and love my fear.

Fear is the compass which shows me the way to the lighthouse of my psyche.

To seek the Light… to feel contentment and peace…to figure out what my mission on the Earth is,

I must fight my dark side which  is reflected through the agony of the unknown. Only via darkness  will I be able to reach my Lighthouse. Remorse, guilt, stress and anger for something which has already occurred in the past or for something which might happen in the future  are the danger signs, the brain sends out.

Equipped with courage, patience, persistence and Faith, I dare you, fear!

 Here I am!  You do not scare me!

© Ann Marie Zagorianos.